برای پسرم(26هفته)

نمیدونم از کجا بگم

نمیدونم چی بگم

فقط میونم هر چه زمان میگذره بیشتر وابسته ات میشم

هر چی بیشتر احساست میکنم بیشتر ترس از دادنت وجودمو میگیره

کاش بدونی چه قدر برام عزیزی

تواین چند روز بیشتروقتا به از دست دادنت فکرکردم

به اینکه نکنه واقعا خدا نخواد ومن نتونم تورو داشته باشم

نازنینم چنین فکرایی منو دیوونه میکنه

چرا زمان نمیگذره

چرا این سه ماه تموم نمیشه

هر روزم که شب میشه خداروشکرمیکنم که امروز هم تموم شد ونگرانی روزبعدمیاد سراغم

تو این چند روز به اندازه ی ده سال استرس کشیدم

این انقباضا  و دردا چی بود اومد سراغم

این ترس که تو وجودم افتاده چیه

دوباره امپول بازم دارو.....

عیب نداره بگو هزارتا همشو به جون میخرم ولی کوچولوی من صبور باش ومقاوم

مامانی خیلی انتظارتو کشیده

خدایا من بنده ی توام

من تسلیم خواسته های توام

ولی خودت میدونی من طاقت اینو ندارم

خدای مهربونم التماست میکنم